Ná het optreden zou de emotie van schaamte meteen mogen verdwijnen. Maar door er allerlei dingen over te denken ("Het zag er niet uit", "Jeee, wat stond ik voor aap") kon die emotie veel langer aanwezig blijven en kon ik hem zelfs later weer oproepen. Hoe (on)functioneel is dat?
Negatieve gevoelens en Taal
Stephen Hayes is de grondlegger van ACT, de Acceptatie (aanvaarding) and Commitment (overgave) Therapy.
Volgens Stephen Hayes is taal de oorzaak van dit negatieve gevoel. Zijn theorie maakt o.a. gebruik van metaforen en mindfulness
Als we ons oncomfortabel voelen, als we gaan zweten en stamelen, gaan we dingen tegen onszelf zeggen. Omdat we die negatieve ervaring niet meer willen, gaan we mentale constructies maken. In de praktijk blijkt dat het maken van die constructies, die innerlijke stemmetjes, helemaal niet het gewenste effect hebben.
De sleutel ligt volgens de ACT theorie van Stephen Hayes in acceptatie. In het verdragen van dat wat is, gewoon is.
Na het optreden besefte ik dat ik me misschien opgelaten voelde, mijn hele lichaam 'op rood sprong' en raar ging doen, maar als ik er dan tóch stond, dan kon ik maar beter doorgaan. Dat helpt.
Tegenwoordig bedenk ik er vaak nog bij dat andere mensen nooit zoveel met mij bezig zijn, als ikzelf ben. Dat helpt!
